Nou, dat was toch iets....

Mama had me opgegeven voor de ClubMatch van de HSC (Hollandse Smoushonden Club). We wisten een heel klein beetje wat het inhield en we hadden in het clubmagazine al het een en ander gelezen, maar we gingen er super blanco naartoe. 
Het was super leuk. Want er waren een heleboel hondjes en het mooiste was nog...het waren allemaal smousjes. Grote, kleine, dikke, dunne, donkere en lichte.... De smous doet niet aan discriminatie of zoiets..haha. 

Eerst waren alle jongetjes aan de beurt. Eerst de allerjongste jongens en uiteindelijk de opa hondjes. Dit waren allemaal knappe jongens zeg! 
En daarna was het pauze. Nou daar was ik echt wel aan toe, want ik was me toch al moe van het kijken naar al die hondjes. En dan moest ik daarna zelf nog! Als dat maar goed zou komen.

Na de pauze was het tijd voor de meisjes. Eerst de allerjongste, dat was er maar eentje, dus dat was snel klaar. En daarna was mijn categorie aan de beurt. Jeugdklas Teven. 
Tsssss, maarja, zo heet dat nou eenmaal. 

We waren met z'n vieren. We moesten netjes rondjes lopen met ons baasje en daarna waren om de beurt aan de beurt. Dan werden we op een tafeltje gezet en kwam er een super lieve mevrouw aan en zij ging naar mijn pootjes kijken, mijn oogjes, oortjes, tandjes en staart. 

Daarna mocht ik weer op de grond en ging die mevrouw achter een tafel zitten en naar mij kijken. Ik kan super goed model zijn dus dat ging helemaal prima. Een keertje ging naar links staan, een keertje naar rechts en soms ook even recht voor haar. Ik hoorde haar wel vanalles zeggen tegen de mevrouw naast haar, die alles aan het typen was. Maar geen idee.
Toen moest ik nog een paar keer heen en weer lopen. 
Daarna gingen we allemaal weer in een rondje lopen. De nummers 1, 2, 3, 4 werden er neergezet en toen kwam die mevrouw weer.... Zij ging tegen ieder baasje zeggen waar ze moesten gaan staan. En wij mochten op nummer 2 gaan staan. Ik was dus tweede geworden!!! Knap he? 

Geen idee wat het betekent, maar ik heb wel een beker gewonnen. Dus dat vind ik even het belangrijkste...